Zasady kłaniania się:
- mężczyzna kłania się kobiecie
- młodszy starszemu
- pracownik- przełożonemu
- idący- stojącemu
- wchodzący- już obecnym
- jadący samochodem- idącemu pieszo
Reguła jest, że rękę do powitania wyciągają:
- kobieta do mężczyzny
- starszy do młodszego
- przełożony do podwładnego
- mężczyzna przed podaniem ręki na ulicy powinien zdjąć rękawiczkę (kobiety nie mają takiego obowiązku)
Najczęstsze uchybienia przy powitaniu:
- wyciąganie ręki przez stół
- energiczne potrząsanie
- podawanie ręki od niechcenia
- nie zawsze wyciągnięta do powitania kobieca dłoń jest dłonią oczekującą na pocałunek. (Mężczyzna powinien w porę zrozumieć intencje kobiety i nie rzucać się do całowania dłoni, którą ona rozpaczliwie chce utrzymać na wysokości bioder.)
Podajemy rękę na powitanie i pożegnanie, a także podczas składania gratulacji, kondolencji, kiedy się z kimś solidaryzujemy albo godzimy. W takich sytuacjach ludzie nie tylko ściskają swe dłonie, ale także patrzą sobie w oczy.
My się jeszcze nie znamy, czyli o przedstawianiu samych siebie i innych
Z poznawaniem nowych ludzi, wejściem w nowe towarzystwo związana jest potrzeba przedstawienia się. W grupach Waszych rówieśników nie ma problemu – podajecie swoje imię, czasem „ksywę” (najczęściej wszyscy równocześnie i bardzo głośno) i już są „sami swoi”. Gorzej, jeśli ktoś z takimi nawykami nagle znajdzie się w towarzystwie osób dorosłych, dbających o przestrzeganie dobrych manier. wtedy najłatwiej o gafę. Tymczasem wystarczy zapamiętać kilka prostych i logicznych zasad,
Przedstawia się zawsze osoba mniej ważna osobie ważniejszej, czyli:
młodszy – starszemu,
mężczyzna – kobiecie,
podwładny – przełożonemu,
gospodarz – gościowi… itd.
Na większym przyjęciu czy imprezie nie musimy przedstawiać się wszystkim uczestnikom, poprzestajemy na osobach, z którymi już nawiązaliśmy kontakt, zostaliśmy obok siebie posadzeni, zamieniliśmy parę słów. Podajemy wyraźnie swoje imię i nazwisko.. Warto dodać krótką informację o sobie: nazywam się Jan Nowak, jestem bratem pana młodego. W sytuacjach bardziej eleganckich radzi się poprzedzić prezentację zwrotem: pozwoli Pani, że się przedstawię lub: my się jeszcze nie znamy… Oczywiście po przedstawieniu się nie wyciągamy ręki na powitanie, czekamy, aż osoba ważniejsza zechce nam ją podać. Natomiast nie zapominamy o uśmiechu i patrzeniu w oczy rozmówcy.
Jak wygląda sytuacja, gdy powinniśmy przedstawić kogoś komuś? Obowiązuje ta sama kolejność: osobę mniej ważną przedstawiamy osobie ważniejszej: Panie profesorze, to jest Michał, mój kolega z podwórka. A to profesor Jan Iksiński, który nas uczy matematyki. Ważne i praktyczne: oprócz nazwiska dodajemy krótką informację o osobach, które ze sobą poznajemy – to ułatwi zarówno zapamiętanie imienia czy nazwiska, jak i rozpoczęcie dalszej rozmowy. Pamiętajmy też: podajemy imię lub imię i nazwisko (w takiej kolejności), nigdy – samo nazwisko, w naszym kręgu kulturowym jest to traktowane jako nietakt. W środowisku młodzieżowym można rozpocząć od zwrotu: poznajcie się, po którym obce osoby przedstawiają się same. W sytuacjach bardziej oficjalnych unikajmy tego sposobu – może świadczyć o tym, że sami nie znamy osób, które sobie przedstawiamy.
(opracowała klasa IV EL)
